kompozytor, gitarzysta, pianista, improwizator i pedagog; ur. 15 grudnia 1956, Warszawa. W latach 1971-74 uczył się zawodu grawera w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Warszawie. Jednocześnie pobierał lekcje gry na gitarze klasycznej w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina. W latach 1979-83 studiował w klasie gitary Marcina Zalewskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie. Od 1983 do 1985 działał jako pedagog gitary klasycznej w Państwowej SzkoleMuzycznej I stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1985 zamieszkał na stałe w Niemczech. W tym samym roku podjął studia kompozytorskie w Hochschule der Künste w Berlinie Zachodnim pod kierunkiem Witolda Szalonka, które ukończył w 1989. W latach 1985-93 pracował jako korepetytor w szkołach baletowych w Berlinie. W 1993, wspólnie z żoną, założył wydawnictwo muzyczne HZ-Edition Musikverlag HelenZweig. Od 1995 do 2002 prowadził klasę fortepianu, kompozycji i teorii muzyki w berlińskiej Szkole Muzycznej im. Dmitrija Szostakowicza. W 2003 wznowił, po wieloletniej przerwie, działalność koncertową jako gitarzysta, dając recitale solowe, występując w zespołach kameralnych, a także z orkiestrą w krajach Europy Zachodniej. Od 2011 gra z flecisttką, Kathrin Gandera we wspólnie utworzonym duecie Duo GandeRa w składzie gitara klasyczna - flet poprzeczny.Jego kompozycje wykonywane były w Polsce, m.in. na Festiwalu „Warszawska Jesień”,XXIV Legnickich Dniach Muzyki Kameralnej i Organowej, III Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Organowej, III Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Akordeonowej, XIII Przemyskiej Jesieni Muzycznej oraz za granicą, m.in. na II Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Akordeonowej w Bratysławie, festiwalach muzycznych w RFN (m.in. Berlin, Hannover, Schweinfurt, Soltau, Rotenburg), Austrii, we Francji, Włoszech, w Danii, Finlandii, Holandii, Bułgarii, Czechach, Rosji, Korei Południowej i Kanadzie.Jego utwory wykonywane są regularnie na festiwalu „Jugend Musiziert”, który odbywa się co roku w Niemczech na poziomie regionalnym, krajowym oraz ogólnokrajowym i którego członkiem jury był wielokrotnie.Dokonał wielu nagrań muzyki improwizowanej na fortepian, syntezator i gitarę.Jacek Rabiński jest członkiem GEMA. Obecnie uczy kompozycji, teorii muzyki, gry na fortepianie oraz na gitarze. Ponadto od stycznia 2008 gra na kontrabasie w Orkiestrze Abonentów przy Deutsches Symphonie Orchester w Berlinie.TwórczośćZainteresowanie muzyką Jacka Rabińskiego, a w szczególności muzyczną improwizacją, datuje się już od najwcześniejszych lat. Swoje pierwsze próby kompozytorskie prezentował, będąc jeszcze uczniem gry na gitarze w Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im Fryderyka Chopina w Warszawie, kompozytorowi, pianiście i improwizatorowi Szabolcs’owi Esztényi’emu. To jemu do dziś zawdzięcza największą pomoc, zachętę i motywację do dalszej pracy nad kompozycją i improwizacją.Od 1986 – roku, który, jak sam określa, był przełomowy w jego twórczości, komponuje ściśle tonalnie. Wcześniejsze kompozycje utrzymane były w większości w tradycyjnym systemie dur-moll lub też atonalne. Kompozytor rozwinął własny język muzyczny, wracając w pewnym sensie do tonalności, jednakże w bardzo ścisłym tego słowa znaczeniu – nazywając ją Absolutną Tonalnością. Rozumie poprzez to czysto tonalny system wykorzystujący tylko i wyłącznie dźwięki danej skali: swego rodzaju totalny tonalizm. A oto co kompozytor sam o tym systemie mówi:„Spośród 16 alikwotów na które składa się dźwięk, pierwszych pięć – najlepiej percepowanych przez ludzkie ucho – tworzy pełny akord durowy. Już w samej naturze zatem dominuje najwyraźniej doskonały trójdźwięk, konsonans będący niejako jej jądrem – trójdźwięk, który ludzkie ucho odbiera jako zjawisko mu niezwykle bliskie. Naturalnym (!) stanem rzeczy jest więc tonalność. Jest to niepodważalna prawda, którą trudno zignorować. Już sam ten fakt przemawia całkowicie za tonalnością. Można by zaryzykować twierdzenie iż:Trudno jest w y s t a r c z a j ą c o t o n a l n i e komponować.Man kann nicht genug t o n a l komponieren.Praźródłem człowieka jest najczystsza harmonia, to z niej się wywodzi i do niej powraca. I to jest głównym powodem dla którego komponuję ściśle tonalnie. To tęsknota za doskonałą harmonią.”Kompozytor korzysta z różnych, często przez siebie utworzonych skal, których dźwięki nie podlegają żadnym zmianom. Za prosty przykład może tu posłużyć tonacja C-dur: użyte są w niej tylko i wyłącznie dźwięki c, d, e, f, g, a, h, – wyklucza to całkowicie użycie innych, jak również i ich transpozycji. (Użycie danego dźwięku w innej oktawie nie jest tu rozumiane jako transpozycja.)Jakkolwiek język ten wyraźnie dominuje w jego kompozycjach, nie zerwał on całkowicie z tradycyjnym system dur-moll i napotykamy go w utworach napisanych zwłaszcza dla dzieci i młodzieży oraz muzyków-amatorów.W twórczości kompozytora, obok muzyki solowej, orkiestrowej, chóralnej i scenicznej szczególne miejsce zajmuje muzyka kameralna dla zespołów w rzadko spotykanych zestawach instrumentalnych.